Om de plaats van het kunstzinnige in het EGO te verklaren moeten we teruggaan naar de studieperiode van Ferre Laevers en zijn masterproef rond de figuur van Sir Herbert Read. Deze maatschappelijk geëngageerde kunstcriticus – ook wel een ‘gentle anarchist’ genoemd – heeft met zijn boek ‘Education through Art’ in de jaren 60 een grote invloed. Hier breekt hij een lans voor de artistieke expressie als tegenwicht voor de dominantie van het cerebrale in het onderwijs. In het werk ‘The Redemption of the Robot’ (De verlossing van de robot) zet hij een gedachtegang op die perfect past in de strijd tegen de (zelf)vervreemding die met een reductie van menselijke faculteiten en kenwijzen gepaard gaat.

De aandacht voor expressie tekent zich al in de prille EGO praktijk af door het herdenken van het impressie-expressie model. In het toen gangbare kleuteronderwijs ziet men expressie terecht als verwerking van waarnemingen. Maar in de praktijk krijgt het de vorm van het toepassen van technieken in beeldende activiteiten waar ‘naar een model’ wordt gewerkt.